还圆益上人诗卷

还圆益上人诗卷原文：

古之人咏梅词极多，但大多从其冷艳着眼，抒发词人寂寞的情感。如陆游的《卜算子·咏梅》、姜夔的《暗香》、《疏影》等等。在他们的笔下，梅花是一个“寂寞开无主”、“此花幽独”的孤芳自赏的形象。而真德秀却能别出蹊径，一扫大多咏梅词人失意孤寂的怨艾，对梅花绰约迷人的风韵作了热情的描摹，对梅花凌霜傲雪的品格作了全面的褒扬。词的氛围热烈，格调高亢。词人真德秀幼即聪慧异常，四岁诵书，过目成诵。十五丧父，依赖寡母力贫教养，又得同郡人相助，才得以入学中举。宋理宗时官历泉州、福州知府，入为翰林学士，拜参知政事。他为人正直，凡是做官所到的地方，皆布惠政，廉声卓著。其学以朱熹为宗，提倡正学，与权奸韩侂胄伪学对抗，使正学得以复明。古代有诗品即人品的说法，由于作者艰苦修身进学、勤政为民、正直不阿的身世和为人，他对梅花的高风亮节进行满腔热情的礼赞，作品也显现出(...)
白云朝顶上，甘露洒须弥。自饮长生酒，逍遥谁得知。
本诗的前半四句，传神地绘出了一幅潇湘江上的雪景图。“玉花”化用梁昭明太子<黄钟十一明启>“玉雪开六出之花”意，形容绝妙，“卷”字见出了雪花纷纷扬扬的飞舞之态。“长空”切“天”，“汀洲”切“江”；“卷玉花”是细部的、动态的观照，“白浩浩”是总体的、静景的印象：语简而意象丰富。“雁影”句表明已届隆冬的时令，又隐用雁度潇湘的本地风光来暗示“江天”所属的地域。最妙的是第四句，它不仅补明了题面中的“暮”字，而且写出了暮雪雪景所特有的那种朦朦胧胧、半幽半明的色调与风韵。后半部分，诗人在画面中安排一名生活在巴陵地区的渔翁，这名渔翁已登返棹，“寒欲归”三字，隐透出“暮雪”的影响。“不记巴陵道”既含有大雪弥漫迷蔽江路的意味，又见出渔翁对“江天暮雪”处境的顺适。“船自流”的结果，是在视野中留下了一抹渐行渐杳的痕影；这一余韵袅袅的结尾，增添了画面的动感与纵深感，传现出“江天暮雪”全景清逸超妙的风韵。全诗首尾映照，动静相间，意境高旷。诗中的渔翁因天"寒"已登返小船,却因为大雪弥漫遮住江路,忘记了回返的道路。这位渔翁索性坐睡舟中,任凭小舟随江流漂荡。
宋濂为一代宗师，而且常为明太祖草诏，故其文风庄重浑厚，语言简洁得体。本文堪称代表作之一。文中虽多有歌功颂德的套语，但应把它放在具体的历史条件下来认识。明太祖朱元璋率领农民起义军转战南北，终于推翻了腐朽残暴的元政权，而且在即位后确实采取了一些促进经济发展的措施，应该说是顺应社会发展要求的。文中提到的“拔诸水火，而登于衽席”，确实也反映了当时的一些实际，不能单纯地把它看作是“陈词滥调”。至于写到皇帝在登楼时的种种心理活动，虽然是在赞扬“一统之君”，但颇有弦外之音，即为皇帝敲响警钟，暗寓皇帝要处处关心国事民疾，而不应为观赏胜景而登临。特别是在第三段中，作者援引了古(...)
换头“因笑”二字，承上片结尾对六朝统治者的批判，顺势而下(...)
⑴春江花月夜词：此题为乐府曲名，诗内容与题目无关。⑵玉树：即南北朝时陈后主所作的歌曲《玉树后庭花》，其内容大概是歌咏张贵妃、孔贵嫔美色的，被后世认为是亡国之音。歌阑：歌残、歌尽。海云黑：天海边乌云密布，预示国家将亡。⑶“花庭”句：谓原本花团锦簇的宫廷转眼变成了荒草丛生的废墟。⑷杨家二世：指隋朝第二任皇帝隋炀帝。安九重：安居于九重深宫之内，喻指安于帝位。⑸御：乘。华芝：即华盖，原指皇帝所乘之车的车盖，借指皇帝所乘之车。六龙：即六马，古代八尺以上的马称为龙。皇帝所乘之车由六马所驾。隋炀帝游江都，不乘车马而乘船，此句即此意。⑹金芙蓉：疑为接上句锦帆而言，谓锦帆上所绣的金色芙蓉花，大概喻其龙船华美之意。⑺丁星：闪烁貌。⑻哀笳（jiā）发：笳即胡笳，中国古代北方民族的一种吹奏乐器，似笛，音色哀凉。隋炀帝曾命乐工作《泛龙舟》等曲，其声亦哀怨。⑼涵空：水映天空。澄：平静。澄一作“照”。水魂：水中精怪。此句谓隋炀帝龙舟所行之处，水静天晴，连精怪们都畏惧其威严而不敢兴风作浪。⑽“万枝”句：扬州有琼树，开百花。飘一作“团”。此句谓千万株琼树开花如一团团香雪，而其香气浓郁，又迎面扑鼻。⑾漏：古代一种滴水定时器。转：指时间推移。霞高：晚霞升起。沧海西：日落于大海之西。⑿颇黎：即玻璃，古代一种玉名，又名水玉。⒀鸾弦代雁：泛指弦乐器。⒁倾动：指天下震动，国家不安宁。倾一作“澒”，烟一作“风”。⒂“后主”二句：后主，即陈后主。陈被隋灭，陈国都城金(...)
仙花朵秀，(...)
造谣之所以有效，乃在于谣言总是披着一层美丽的外衣。恰如英国思想家培根所说：“诗人们把谣言描写成了一个怪物。他们形容它的时候，其措辞一部分是美秀而文雅，一部分是严肃而深沉的。他们说，你看它有多少羽毛；羽毛下有多少只眼睛；它有多少条舌头，多少种声音；它能竖起多(...)
仙花朵秀，(...)
首章以鸟瞰式的手法，概括了劳动者全年的生活，一下子把读者带进那个凄苦艰辛的岁月。同时它也为以后各章奠定了基调，提示了总纲。朱熹《诗集传》云：“此章前段言衣之始，后段言食之始。二章至五章，终前段之意。六章至八章，终后段之意。”在结构上如此安排，确是相当严谨。所谓“衣之始”、“食之始”，实际上指农业社会中耕与织两大主要事项。这两项是贯穿全篇的主线。首章是说九月里妇女“桑麻之事已毕，始可为衣”。十一月以后便进入朔风凛冽的冬天，农夫们连粗布衣衫也没有一件，怎么能度过年关，故而发出“何以卒岁”的哀叹。可是春天一到，他们又整理农具到田里耕作。老婆孩子则到田头送饭，田官见他们劳动很卖力，不由得面露喜色。民间诗人以粗线条勾勒了一个框架，当时社会生活的整体风貌已呈现在读者面前。以后各章便从各个侧面、各个局部进行较为细致的刻画。
中秋之夜，坐在湖心亭品茶赏月，月光似水般倾泻于树影婆娑之中，并照耀着撒满碎银的广阔的湖面，亭角一方丈余高的玉碑，名谓“静影沉璧”，上书八个行楷大字：“月光照水，水波映月”！  又是中秋赏月时，此时月光照耀，清辉万里，月光似水，清爽宜人，月光照水，水中静影沉璧；水波映月，月里玉兔挥杵，最可喜皓魄当空，月华如练，天上人间花好月圆！  夜幕降临在大地上。我站在一家木栅栏的前面，仰望天空。只见那半圆的月亮里，一片亮，一(...)

还圆益上人诗卷拼音解读：

gǔ zhī rén yǒng méi cí jí duō ，dàn dà duō cóng qí lěng yàn zhe yǎn ，shū fā cí rén jì mò de qíng gǎn 。rú lù yóu de 《bo suàn zǐ ·yǒng méi 》、jiāng kuí de 《àn xiāng 》、《shū yǐng 》děng děng 。zài tā men de bǐ xià ，méi huā shì yī gè “jì mò kāi wú zhǔ ”、“cǐ huā yōu dú ”de gū fāng zì shǎng de xíng xiàng 。ér zhēn dé xiù què néng bié chū qī jìng ，yī sǎo dà duō yǒng méi cí rén shī yì gū jì de yuàn ài ，duì méi huā chāo yuē mí rén de fēng yùn zuò le rè qíng de miáo mó ，duì méi huā líng shuāng ào xuě de pǐn gé zuò le quán miàn de bāo yáng 。cí de fēn wéi rè liè ，gé diào gāo kàng 。cí rén zhēn dé xiù yòu jí cōng huì yì cháng ，sì suì sòng shū ，guò mù chéng sòng 。shí wǔ sàng fù ，yī lài guǎ mǔ lì pín jiāo yǎng ，yòu dé tóng jun4 rén xiàng zhù ，cái dé yǐ rù xué zhōng jǔ 。sòng lǐ zōng shí guān lì quán zhōu 、fú zhōu zhī fǔ ，rù wéi hàn lín xué shì ，bài cān zhī zhèng shì 。tā wéi rén zhèng zhí ，fán shì zuò guān suǒ dào de dì fāng ，jiē bù huì zhèng ，lián shēng zhuó zhe 。qí xué yǐ zhū xī wéi zōng ，tí chàng zhèng xué ，yǔ quán jiān hán tuō zhòu wěi xué duì kàng ，shǐ zhèng xué dé yǐ fù míng 。gǔ dài yǒu shī pǐn jí rén pǐn de shuō fǎ ，yóu yú zuò zhě jiān kǔ xiū shēn jìn xué 、qín zhèng wéi mín 、zhèng zhí bú ā de shēn shì hé wéi rén ，tā duì méi huā de gāo fēng liàng jiē jìn háng mǎn qiāng rè qíng de lǐ zàn ，zuò pǐn yě xiǎn xiàn chū (...)
bái yún cháo dǐng shàng ，gān lù sǎ xū mí 。zì yǐn zhǎng shēng jiǔ ，xiāo yáo shuí dé zhī 。
běn shī de qián bàn sì jù ，chuán shén dì huì chū le yī fú xiāo xiāng jiāng shàng de xuě jǐng tú 。“yù huā ”huà yòng liáng zhāo míng tài zǐ “yù xuě kāi liù chū zhī huā ”yì ，xíng róng jué miào ，“juàn ”zì jiàn chū le xuě huā fēn fēn yáng yáng de fēi wǔ zhī tài 。“zhǎng kōng ”qiē “tiān ”，“tīng zhōu ”qiē “jiāng ”；“juàn yù huā ”shì xì bù de 、dòng tài de guān zhào ，“bái hào hào ”shì zǒng tǐ de 、jìng jǐng de yìn xiàng ：yǔ jiǎn ér yì xiàng fēng fù 。“yàn yǐng ”jù biǎo míng yǐ jiè lóng dōng de shí lìng ，yòu yǐn yòng yàn dù xiāo xiāng de běn dì fēng guāng lái àn shì “jiāng tiān ”suǒ shǔ de dì yù 。zuì miào de shì dì sì jù ，tā bú jǐn bǔ míng le tí miàn zhōng de “mù ”zì ，ér qiě xiě chū le mù xuě xuě jǐng suǒ tè yǒu de nà zhǒng méng méng lóng lóng 、bàn yōu bàn míng de sè diào yǔ fēng yùn 。hòu bàn bù fèn ，shī rén zài huà miàn zhōng ān pái yī míng shēng huó zài bā líng dì qū de yú wēng ，zhè míng yú wēng yǐ dēng fǎn zhào ，“hán yù guī ”sān zì ，yǐn tòu chū “mù xuě ”de yǐng xiǎng 。“bú jì bā líng dào ”jì hán yǒu dà xuě mí màn mí bì jiāng lù de yì wèi ，yòu jiàn chū yú wēng duì “jiāng tiān mù xuě ”chù jìng de shùn shì 。“chuán zì liú ”de jié guǒ ，shì zài shì yě zhōng liú xià le yī mò jiàn háng jiàn yǎo de hén yǐng ；zhè yī yú yùn niǎo niǎo de jié wěi ，zēng tiān le huà miàn de dòng gǎn yǔ zòng shēn gǎn ，chuán xiàn chū “jiāng tiān mù xuě ”quán jǐng qīng yì chāo miào de fēng yùn 。quán shī shǒu wěi yìng zhào ，dòng jìng xiàng jiān ，yì jìng gāo kuàng 。shī zhōng de yú wēng yīn tiān "hán "yǐ dēng fǎn xiǎo chuán ,què yīn wéi dà xuě mí màn zhē zhù jiāng lù ,wàng jì le huí fǎn de dào lù 。zhè wèi yú wēng suǒ xìng zuò shuì zhōu zhōng ,rèn píng xiǎo zhōu suí jiāng liú piāo dàng 。
sòng lián wéi yī dài zōng shī ，ér qiě cháng wéi míng tài zǔ cǎo zhào ，gù qí wén fēng zhuāng zhòng hún hòu ，yǔ yán jiǎn jié dé tǐ 。běn wén kān chēng dài biǎo zuò zhī yī 。wén zhōng suī duō yǒu gē gōng sòng dé de tào yǔ ，dàn yīng bǎ tā fàng zài jù tǐ de lì shǐ tiáo jiàn xià lái rèn shí 。míng tài zǔ zhū yuán zhāng lǜ lǐng nóng mín qǐ yì jun1 zhuǎn zhàn nán běi ，zhōng yú tuī fān le fǔ xiǔ cán bào de yuán zhèng quán ，ér qiě zài jí wèi hòu què shí cǎi qǔ le yī xiē cù jìn jīng jì fā zhǎn de cuò shī ，yīng gāi shuō shì shùn yīng shè huì fā zhǎn yào qiú de 。wén zhōng tí dào de “bá zhū shuǐ huǒ ，ér dēng yú rèn xí ”，què shí yě fǎn yìng le dāng shí de yī xiē shí jì ，bú néng dān chún dì bǎ tā kàn zuò shì “chén cí làn diào ”。zhì yú xiě dào huáng dì zài dēng lóu shí de zhǒng zhǒng xīn lǐ huó dòng ，suī rán shì zài zàn yáng “yī tǒng zhī jun1 ”，dàn pō yǒu xián wài zhī yīn ，jí wéi huáng dì qiāo xiǎng jǐng zhōng ，àn yù huáng dì yào chù chù guān xīn guó shì mín jí ，ér bú yīng wéi guān shǎng shèng jǐng ér dēng lín 。tè bié shì zài dì sān duàn zhōng ，zuò zhě yuán yǐn le gǔ (...)
huàn tóu “yīn xiào ”èr zì ，chéng shàng piàn jié wěi duì liù cháo tǒng zhì zhě de pī pàn ，shùn shì ér xià (...)
⑴chūn jiāng huā yuè yè cí ：cǐ tí wéi lè fǔ qǔ míng ，shī nèi róng yǔ tí mù wú guān 。⑵yù shù ：jí nán běi cháo shí chén hòu zhǔ suǒ zuò de gē qǔ 《yù shù hòu tíng huā 》，qí nèi róng dà gài shì gē yǒng zhāng guì fēi 、kǒng guì pín měi sè de ，bèi hòu shì rèn wéi shì wáng guó zhī yīn 。gē lán ：gē cán 、gē jìn 。hǎi yún hēi ：tiān hǎi biān wū yún mì bù ，yù shì guó jiā jiāng wáng 。⑶“huā tíng ”jù ：wèi yuán běn huā tuán jǐn cù de gōng tíng zhuǎn yǎn biàn chéng le huāng cǎo cóng shēng de fèi xū 。⑷yáng jiā èr shì ：zhǐ suí cháo dì èr rèn huáng dì suí yáng dì 。ān jiǔ zhòng ：ān jū yú jiǔ zhòng shēn gōng zhī nèi ，yù zhǐ ān yú dì wèi 。⑸yù ：chéng 。huá zhī ：jí huá gài ，yuán zhǐ huáng dì suǒ chéng zhī chē de chē gài ，jiè zhǐ huáng dì suǒ chéng zhī chē 。liù lóng ：jí liù mǎ ，gǔ dài bā chǐ yǐ shàng de mǎ chēng wéi lóng 。huáng dì suǒ chéng zhī chē yóu liù mǎ suǒ jià 。suí yáng dì yóu jiāng dōu ，bú chéng chē mǎ ér chéng chuán ，cǐ jù jí cǐ yì 。⑹jīn fú róng ：yí wéi jiē shàng jù jǐn fān ér yán ，wèi jǐn fān shàng suǒ xiù de jīn sè fú róng huā ，dà gài yù qí lóng chuán huá měi zhī yì 。⑺dīng xīng ：shǎn shuò mào 。⑻āi jiā （jiā）fā ：jiā jí hú jiā ，zhōng guó gǔ dài běi fāng mín zú de yī zhǒng chuī zòu lè qì ，sì dí ，yīn sè āi liáng 。suí yáng dì céng mìng lè gōng zuò 《fàn lóng zhōu 》děng qǔ ，qí shēng yì āi yuàn 。⑼hán kōng ：shuǐ yìng tiān kōng 。chéng ：píng jìng 。chéng yī zuò “zhào ”。shuǐ hún ：shuǐ zhōng jīng guài 。cǐ jù wèi suí yáng dì lóng zhōu suǒ háng zhī chù ，shuǐ jìng tiān qíng ，lián jīng guài men dōu wèi jù qí wēi yán ér bú gǎn xìng fēng zuò làng 。⑽“wàn zhī ”jù ：yáng zhōu yǒu qióng shù ，kāi bǎi huā 。piāo yī zuò “tuán ”。cǐ jù wèi qiān wàn zhū qióng shù kāi huā rú yī tuán tuán xiāng xuě ，ér qí xiāng qì nóng yù ，yòu yíng miàn pū bí 。⑾lòu ：gǔ dài yī zhǒng dī shuǐ dìng shí qì 。zhuǎn ：zhǐ shí jiān tuī yí 。xiá gāo ：wǎn xiá shēng qǐ 。cāng hǎi xī ：rì luò yú dà hǎi zhī xī 。⑿pō lí ：jí bō lí ，gǔ dài yī zhǒng yù míng ，yòu míng shuǐ yù 。⒀luán xián dài yàn ：fàn zhǐ xián lè qì 。⒁qīng dòng ：zhǐ tiān xià zhèn dòng ，guó jiā bú ān níng 。qīng yī zuò “hòng ”，yān yī zuò “fēng ”。⒂“hòu zhǔ ”èr jù ：hòu zhǔ ，jí chén hòu zhǔ 。chén bèi suí miè ，chén guó dōu chéng jīn (...)
xiān huā duǒ xiù ，(...)
zào yáo zhī suǒ yǐ yǒu xiào ，nǎi zài yú yáo yán zǒng shì pī zhe yī céng měi lì de wài yī 。qià rú yīng guó sī xiǎng jiā péi gēn suǒ shuō ：“shī rén men bǎ yáo yán miáo xiě chéng le yī gè guài wù 。tā men xíng róng tā de shí hòu ，qí cuò cí yī bù fèn shì měi xiù ér wén yǎ ，yī bù fèn shì yán sù ér shēn chén de 。tā men shuō ，nǐ kàn tā yǒu duō shǎo yǔ máo ；yǔ máo xià yǒu duō shǎo zhī yǎn jīng ；tā yǒu duō shǎo tiáo shé tóu ，duō shǎo zhǒng shēng yīn ；tā néng shù qǐ duō (...)
xiān huā duǒ xiù ，(...)
shǒu zhāng yǐ niǎo kàn shì de shǒu fǎ ，gài kuò le láo dòng zhě quán nián de shēng huó ，yī xià zǐ bǎ dú zhě dài jìn nà gè qī kǔ jiān xīn de suì yuè 。tóng shí tā yě wéi yǐ hòu gè zhāng diàn dìng le jī diào ，tí shì le zǒng gāng 。zhū xī 《shī jí chuán 》yún ：“cǐ zhāng qián duàn yán yī zhī shǐ ，hòu duàn yán shí zhī shǐ 。èr zhāng zhì wǔ zhāng ，zhōng qián duàn zhī yì 。liù zhāng zhì bā zhāng ，zhōng hòu duàn zhī yì 。”zài jié gòu shàng rú cǐ ān pái ，què shì xiàng dāng yán jǐn 。suǒ wèi “yī zhī shǐ ”、“shí zhī shǐ ”，shí jì shàng zhǐ nóng yè shè huì zhōng gēng yǔ zhī liǎng dà zhǔ yào shì xiàng 。zhè liǎng xiàng shì guàn chuān quán piān de zhǔ xiàn 。shǒu zhāng shì shuō jiǔ yuè lǐ fù nǚ “sāng má zhī shì yǐ bì ，shǐ kě wéi yī ”。shí yī yuè yǐ hòu biàn jìn rù shuò fēng lǐn liè de dōng tiān ，nóng fū men lián cū bù yī shān yě méi yǒu yī jiàn ，zěn me néng dù guò nián guān ，gù ér fā chū “hé yǐ zú suì ”de āi tàn 。kě shì chūn tiān yī dào ，tā men yòu zhěng lǐ nóng jù dào tián lǐ gēng zuò 。lǎo pó hái zǐ zé dào tián tóu sòng fàn ，tián guān jiàn tā men láo dòng hěn mài lì ，bú yóu dé miàn lù xǐ sè 。mín jiān shī rén yǐ cū xiàn tiáo gōu lè le yī gè kuàng jià ，dāng shí shè huì shēng huó de zhěng tǐ fēng mào yǐ chéng xiàn zài dú zhě miàn qián 。yǐ hòu gè zhāng biàn cóng gè gè cè miàn 、gè gè jú bù jìn háng jiào wéi xì zhì de kè huà 。
zhōng qiū zhī yè ，zuò zài hú xīn tíng pǐn chá shǎng yuè ，yuè guāng sì shuǐ bān qīng xiè yú shù yǐng pó suō zhī zhōng ，bìng zhào yào zhe sā mǎn suì yín de guǎng kuò de hú miàn ，tíng jiǎo yī fāng zhàng yú gāo de yù bēi ，míng wèi “jìng yǐng chén bì ”，shàng shū bā gè háng kǎi dà zì ：“yuè guāng zhào shuǐ ，shuǐ bō yìng yuè ”！  yòu shì zhōng qiū shǎng yuè shí ，cǐ shí yuè guāng zhào yào ，qīng huī wàn lǐ ，yuè guāng sì shuǐ ，qīng shuǎng yí rén ，yuè guāng zhào shuǐ ，shuǐ zhōng jìng yǐng chén bì ；shuǐ bō yìng yuè ，yuè lǐ yù tù huī chǔ ，zuì kě xǐ hào pò dāng kōng ，yuè huá rú liàn ，tiān shàng rén jiān huā hǎo yuè yuán ！  yè mù jiàng lín zài dà dì shàng 。wǒ zhàn zài yī jiā mù shān lán de qián miàn ，yǎng wàng tiān kōng 。zhī jiàn nà bàn yuán de yuè liàng lǐ ，yī piàn liàng ，yī (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

中秋之夜，坐在湖心亭品茶赏月，月光似水般倾泻于树影婆娑之中，并照耀着撒满碎银的广阔的湖面，亭角一方丈余高的玉碑，名谓“静影沉璧”，上书八个行楷大字：“月光照水，水波映月”！  又是中秋赏月时，此时月光照耀，清辉万里，月光似水，清爽宜人，月光照水，水中静影沉璧；水波映月，月里玉兔挥杵，最可喜皓魄当空，月华如练，天上人间花好月圆！  夜幕降临在大地上。我站在一家木栅栏的前面，仰望天空。只见那半圆的月亮里，一片亮，一(...)
再看孙权。作者用“紫盖黄旗”作为代指，这就颇像英文里出现“His Majesty”那样，表现出一种尊崇的意味。但孙权毕竟未在三国中称霸(...)
从诗本身来看，前者证据不足，仅凭姓氏难以论定主人公身份。况且，诗序本就是汉儒以“比兴”解诗的产物，其对诗旨(...)

相关赏析

⑼四岳：唐尧之臣，羲和之四子也，分(...)
从诗本身来看，前者证据不足，仅凭姓氏难以论定主人公身份。况且，诗序本就是汉儒以“比兴”解诗的产物，其对诗旨(...)
古代诗人多以草写别情，诉离忧，白居易的“萋萋满别情”，就是一个典型。
再看孙权。作者用“紫盖黄旗”作为代指，这就颇像英文里出现“His Majesty”那样，表现出一种尊崇的意味。但孙权毕竟未在三国中称霸(...)
早则不颓气了你这独占鳌头。道者，你不做官，怎知那做官的快乐！呆汉，你的官在那里？早则不羞还故里，懒住皇州。我如今正要归家哩。早则不阮籍回车，刘蕡下第，王粲登楼，终南山故人聚首。青龙寺暇日舒眸，棹一叶扁舟，泛几曲江流，分明是一枕槐安，怎么的倒做了两下离愁。

作者介绍

晁端礼 晁端礼(1046～1113) 北宋词人。名一作元礼。字次膺。开德府清丰县（今属河南）人，因其父葬于济州任城（今山东济宁），遂为任城人。徽宗政和三年(1113),由于蔡京举荐,应诏来到京城。适逢宫禁中莲荷初生，他进《并蒂芙蓉》词，大得徽宗称赏。于是以承事郎为大晟府协律。黄称他"与万俟雅言（咏）齐名，按月律进词"（《唐宋诸贤绝妙词选》卷七）。未及供职即病逝。